Środa 29 czerwca, godz. 19.30 kościół św. Elżbiety 30 – inauguracja festiwalu
Biber – Sonaty Misteryjne
Sirkka-Liisa Kaakinen-Pilch – skrzypce
Eero Palviainen – lutnie
Aleksander Mocek – klawesyn, organy
Koncert poświęcony romantycznemu pojęciu fantazji twórczej, pełen subtelnych powiązań między kompozytorami, utworami i inspiracjami. Literatura fortepianowa XIX wieku obfituje w quasi-improwizacyjne ujęcia, wręcz impresje, należące często do najbardziej osobistych wypowiedzi ich twórców. Osobisty jest też wybór dokonany przez artystkę, znakomitą polską pianistkę Katarzyny Drogosz, ktory wiedzie nas od słynnej Sonaty Księżycowej Beethovena do utworów fantastycznych Schumanna. To pozornie przeciwny biegun „fantastyki” barokowej; w rzeczywistości romantyczne wizje wciąż pełne są retorycznych gestów mających swoje źródło w muzyce poprzedniego stulecia, ale teraz ubranych w szaty nowej harmonii i pozamuzycznych odniesień. Stanowią zatem doskonałą pożywkę dla naszej wyobraźni.
Czwartek 30 czerwca, godz. 19.30 sala parafialna kościoła św. Elżbiety
Quasi una fantasia
Katarzyna Drogosz – fortepian
Koncert poświęcony romantycznemu pojęciu fantazji twórczej, pełen subtelnych powiązań między kompozytorami, utworami i inspiracjami. Literatura fortepianowa XIX wieku obfituje w quasi-improwizacyjne ujęcia, wręcz impresje, należące często do najbardziej osobistych wypowiedzi ich twórców. Osobisty jest też wybór dokonany przez artystkę, znakomitą polską pianistkę Katarzyny Drogosz, ktory wiedzie nas od słynnej Sonaty Księżycowej Beethovena do utworów fantastycznych Schumanna. To pozornie przeciwny biegun „fantastyki” barokowej; w rzeczywistości romantyczne wizje wciąż pełne są retorycznych gestów mających swoje źródło w muzyce poprzedniego stulecia, ale teraz ubranych w szaty nowej harmonii i pozamuzycznych odniesień. Stanowią zatem doskonałą pożywkę dla naszej wyobraźni.
Piątek 1 lipca, godz. 19.30 kościół św. Elżbiety
W stylu fantastycznym
Quirine van Hoek – skrzypce
Cassandra Luckhardt – viola da gamba
Pieter Dirksen – klawesyn
Wśród tysięcy barokowych sonat triowych wyróżnia się nieliczna, ale znacząca grupa utworów napisanych w stylu, który określano wówczas mianem fantastycznego. Kompozycje te odznaczały się szczególną swobodą narracji, były terenem eksperymentów harmonicznych i fakturalnych, nierzadko stwarzając wrażenie improwizacji. Ich twórcy, ówcześni mistrzowie suspensu, poszukiwali najefektywniejszych sposobów utrzymania słuchacza w napięciu i niepewności co do dalszego przebiegu utworu, wykorzystując jednocześnie wirtuozowskie możliwości poszczególnych instrumentów. Wybór najkunsztowniejszych sonat XVII i pierwszej połowy XVIII wieku zabrzmi w wykonaniu holenderskich artystów, którzy od ponad dwóch dekad zgłębiają ten właśnie repertuar. Zwieńczeniem programu będą sonaty z wydanego w roku 1722 zbioru Hortus musicus Johanna Adama Reinckena, hamburskiego nestora organistów, spadkobiercy wielkiej siedemnastowiecznej tradycji stylus fantasticus.
Sobota 2 lipca, godz. 19.30 kościół św. Elżbiety
Neshima
Orí Harmelin – lutnia, teorba
Praktyka wykonywania utworów wokalnych na instrumentach trwała przez cały wiek XVI i pokaźną część XVII. Organiści, harfiści i lutniści potrafili bogato ornamentować swoje transkrypcje, które nabierały wówczas walorów samodzielnych dzieł instrumentalnych. Transkrypcje takie, zwane intawolacjami, często publikowano, ale drukowano też podręczniki instruujące, jak dokonywać ich samodzielnie. Orí Harmelin, postępując jak szesnatowieczni muzycy, prezentuje własne intawolacje i improwizuje ornamenty, pisze też fantazje i ricercary używając dawnego języka muzycznego i technik kompozytorskich. Ten koncert jest pomostem między historią a współczesnością, między kompozycją, improwizacją a wykonaniem – apoteozą fantazji i wyobraźni.
Niedziela 3 lipca, godz. 19.30 godz. 19.30 kościół św. Elżbiety – finał festiwalu
Spór harmonii i wyobraźni
Gottfried von der Goltz - skrzypce
Wrocławska Orkiestra Barokowa
Jarosław Thiel – kierownictwo artystyczne
Na zakończenie festiwalu zabrzmią słynne Pory roku Antonia Vivaldiego. Popularność tych koncertów skrzypcowych zazwyczaj odwraca naszą uwagę od ich innowacyjności, a przecież kompozytor przekracza w nich granice gatunku, faktury, harmonii i tradycyjnej narracji. Tytułowy spór rozstrzyga się na korzyść wyobraźni, której podporządkowują się pozostałe elementy, a wyobraźnię stymuluje program pozamuzyczny, którego uniwersalność pozwala każdemu słuchaczowi odnaleźć w tych utworach odbicie własnych doświadczeń. Koncert wykona jeden z czołowych polskich zespołów grających na historycznych instrumentach.
